Witam Was moi drodzy.

Stawiam właśnie swoje pierwsze kroki jako bloger. Mam ogromną nadzieję, że Was zainteresuję.

Skąd pomysł o założeniu bloga? Od dziecka było mi zdecydowanie łatwiej pisać niż mówić. Uwielbiam pisać.

Postanowiłam więc, że wykorzystam tę pasję do pokazania Wam czegoś dla mnie bardzo ważnego.

Jestem dosyć oryginalną osobą. Rzucam się w oczy, przyciągam na siebie spojrzenia ludzi przepełnione zadziwieniem, zaciekawieniem, litością i mnóstwem innych uczuć. Dla większości jestem „inna”. Dlaczego? Ponieważ jestem niepełnosprawna ruchowo w stopniu dość mocno widocznym. Mam porażoną całą prawą stronę ciała – tak więc chodzę w bardzo specyficzny sposób i mam niesprawną jedną rękę.

W oczach znacznej części społeczeństwa jestem „niezdolna” do normalnego życia. A tu psikus. Nie dość, że taki dziwoląg zwyczajnie chadza ulicami miasta, prowadzi samochód to na dodatek założył rodzinę i ma dwójkę dzieci! Toż to przecież niemożliwe! A żeby tego było mało wyglądają na szczęśliwych! Jak tak można?!

Ironizuję, ale naprawdę nie tak wiele różni się to od rzeczywistości.

Tak moi drodzy jestem niepełnosprawna. I tak – wiodę normalne szczęśliwe życie. Mam cudownego męża oraz dwójkę wspaniałych dzieci. Tak to jest możliwe I chciałabym trochę o tym opowiedzieć. Obalić pewne stereotypy i pokazać trochę inne macierzyństwo.

Całe życie idę pod prąd i jest mi z tym dobrze.

WBREW POZOROM JESTEM MAMĄ